Apolena Vybíralová – pięć wierszy (tłum. Zofia Bałdyga)

ludzie wśród motyli

kiedy miałam sześć lat
widziałam po drodze do szkoły pana
jak skoczył
z szóstego piętra w bloku

zanim spadł
mama zakryła mi oczy
(chyba z miłości)
jej dłonie pachniały agrestem

do teraz
czasami wyobrażam sobie że
nigdy nie spadł że
odleciał na południowy wschód Meksyku
z rojem monarchów wędrownych
o których czytałam
kiedyś w National Geographic że
(w odróżnieniu od ptaków)
już nigdy
nie wracają do domu

do teraz
czasami wyobrażam sobie że
w nocy śpi w kokonie
a o poranku rodzi się raz jeszcze
jako gazeta codzienna

lingua franca

oglądamy filmy
z wyłączonym dźwiękiem
cicho to tylko inne słowo na miłość
często zdarza nam się je przerywać
z dobrych i złych powodów
tylko czasami nie wiemy
który jest który

wieści o tych obcych

połowa szóstoklasistów w dzielnicy
Saint-Denis w Paryżu wciąż nie umie pływać

z mostu Golden Gate
skoczyło od jego otwarcia w 1937 roku
ponad 2000 osób, zanim ktoś wpadł
na to że należy zamontować sieć ochronną

Edmond Halley nigdy nie widział komety
której nadejście przepowiedział

zatonięcie Titanica
przeżyło 706 osób i zaledwie
3 psy

po prostu zobacz co się stanie

w archiwum w sewilli
mają 40 km kolonialnych tekstów
o tym że każdy z nas
mówi innym językiem

czasami mogłabym przysięgać że cię nienawidzę

a może
gdyby zamiast deszczu z nieba
padała cisza
po każdej burzy
rodzilibyśmy się lepsi

[***]

zakwaterowali nas
w domku z papieru
za każdym razem
kiedy płakałaś
rozmiękały nam ściany

nocami budziły nas
kłótnie głuchoniemych

kiedy nauczyłaś się ich języka
żebyś mogła wyrazić
nasze rozgoryczenie
zdumiało cię
jak bardzo przypominają
wyznania miłości