Ilustracja: Paulina Radoń
Mariusz Szczepaniak – jeden wiersz
Powroty
Stetl Kuzmir w pejsach drzew
ukrył synagogi pamięciami wdów,
dopalających się jak szabasowe świece
białe włosy przeszłości
z drugiej strony Wisły wiatr przyniósł
sepiowy celluloid, kruchy i łatwopalny,
urwany film bez happy endu
wątrobowe plamy historii
handlarz starzyzną
zapytany o mezuzę odpowiedział,
że meduzami nie handluje…
(co ma kuczka do kaczki ?)
a wewnątrz ta modlitwa oczu
wciśniętych w labirynt zmarszczek,
błądzących za koszerną nicią Ariadny
sczerniałą nie do końca
dopóki nie spojrzą za siebie
wszystko jest jak kiedyś
powracające.
Orfeo – Eurydyczne.
Mariusz Szczepaniak – urodził się 28.11.1963 w Łodzi, ukończył I LO w Pabianicach, następnie w 1988 uzyskał tytuł mgr ekonomii na Wydziale Ekonomiczno- Socjologicznym Uniwersytetu Łódzkiego. Wydał tomiki wierszy Trzeba tulić życie do siebie (2018), Dyniopas Karkonoski w obrazach i wierszach (2020, wspólnie z artystą malarzem Ryszardem Tyszkiewiczem), laureat nagrody w konkursie poetyckim im. Bolesława Leśmiana w Zamościu (2019), wyróżniony w konkursie poetyckim im. Wilhelma Szewczyka „O złote cygaro Wilhelma” za wiersze o tematyce śląskiej (2019), w konkursie „O Chmielakowy Antałek” w Krasnymstawie ze zestaw wierszy ludycznych (2019), oraz w konkursie poetyckim „ O ludzką twarz człowieka” w Krośnicach (2020). Żonaty, dwoje dzieci, Mieszka i pracuje w Katowicach.
Paulina Radoń – ilustratorka oraz graficzka mieszkająca w Krakowie. W swoich pracach najbardziej lubi eksplorować tematy baśniowe, nierzeczywiste, a także wywodzące się z kultury folkowej. Źródłem inspiracji są dla niej m.in. stare książki dla dzieci oraz filmy Tima Burtona. Instagram: @paulina_radon