Karolina Dróżdż – dwa wiersze

anno domini 2000

na komunię dostała krossa trochę grosza i obraz z podobizną papieża
katechetka posadziła ją w pierwszej ławce kazała modlić się do mikrofonu
i broń boże nie pomylić ludzie przed kościołem mieli chłód wymalowany
na twarzach babcia wachlowała się od gorąca i odsupływała więzi
łapała ciotki za nadgarstki i uśmiechała przez zaciśnięte zęby
koleżanki w szkole gadały że z rodziną najlepiej na zdjęciach ale nigdy
nie wierzyła ojciec z wujkami wypijali szkło i przegryzali aorty sąsiadom
w telewizji sypał się kurz na balu wszystkich świętych

reality show

człowiek na człowieku warszawski splin
wielkomiejska galaktyka skąpana w sierpniowym słońcu
wychudzone kundle trącają pyskami turystów
zdechł pies sztuczka za miskę wody
rwetes między blokami ukradli rower facetowi spod piątki
romet wigry przypiął na klatce i nie ma tylko opony
zostały
cholerni złodzieje żeby im łapy pousychały
połowa wakacji chłopcy haratają w gałę od świtu do zmierzchu
aż puchną kostki od grubych skarpet i ściśle zawiązanych butów
dziewczynki bawią się w dom
jest tak gorąco że błoto zastyga między palcami
za miesiąc szkoła wszystko się skończy albo zacznie od początku
lody dla ochłody krzyczy pan z żółtej furgonetki
i już koniec zabawy
dziecięce brzuchy tańczą w rytm znanej melodii
nic niezwykłego się nie dzieje