Julia Oberson – dwa wiersze

rzężenie Zuckerkandla

zaczęło się tak: wyrastały mu zęby nakrapiane złotem,
potem opracował trzy nowe przewody i dokończył opis; teraz
już można strzelać z łuku w kanister wypełniony mięsem, proszę
strząśnijcie z siebie rosę. wyszłam z czerwoną wstążką na nadgarstku
i na zastępstwie karczowałam las. eksplodowały niejadalne
wnętrzności, zapytałeś jaką długość osiągają tropy łosia
i czy możliwości techniczne psa obejmują taniec z bronią.

ludzie z banku żywności nie dopilnowali palet ze starym chlebem,
strona ojca nie wyraziła zgody na użycie pestycydów;
zostały brudne narzędzia i instrukcje jak w wagonie trzeciej
klasy szybko napowietrzyć pryzmę.

odchylenie promieniowania beta

przyśnią ci się szorstkie larwy na zakończenie lata:
najbardziej błyszczącym grzebieniem pokruszę
skorupki na osi i rozleję wodę z resztami pępowiny.
wokół szkaplerza czekają karty z taksonami,
w wizurce jest wystarczająco miejsca, żeby zrzucić
ekran i wystawić czułki. poza sezonem

podświetlaliśmy rzekę, potem razem z przynętami wyrzuciło nas na brzeg;
tak aktualizowała się moc obliczeniowa opłatka.