Julia Kusiak – pięć wierszy

skróćmy

wiersze o fryzjerach
wiersze o frajerach
wychodzi mi wszami
cała ta Akademia Ruchu
każą przechodniów na elementy codzienności, w której żyją
wzrokiem nowym czego nigdy nie widzieli – i dlaczego to
ukazuje się nagle śmieszne

papiloty. wiersze o florystach.
figaro zawiewa Old Spice*
albo po prostu wodą
Ammoniaque. jak rytualnie
wodzi mnie na sztorc, a pod ostrym kątem
to, co mam, tracę. dobrze

* czy w ogóle powinien coś prowadzić, czy być
prowadzonym?

szamotuły, wronki, krzyż

załóż zeszyt. notuj wszystkie wejścia i wyjścia.
powtarzaj to ćwiczenie przez dłuższy czas, a powstanie abstrakcyjna mapa twoich zwyczajów
i ruchów, nawet jeśli nie ulegają zmianie

play-doh

aniele niosę ci skórkę pomarańczy
z popiołem z papierosa
licząc że zliżesz bez słowa,
tak jak ja
oblewam każdy akt
i nie ma w tym odwagi

co pół roku, to, co znajome,
zeruje się. znowu każdy raz jest pierwszy

chcę być programem w programie
chcę być wykastrowaną lalką
wybiec z pokoju i w nim zostać

kminek dla dziewczynek

uwierała ją jedna sukienka
w której wchodziła do tej samej rzeki
nabrać wody
w usta

całować nie trzeba
nie trzeba dobierać się
do wieczora oglądam jej palce
i trwa to aż zauważy

to piosenka z kolonii nad wodą
koleżanki idą za ręce
jedna daje drugiej śliski pierścionek
z automatu na zawsze

rondo

zabieram za miasto,
zawodzę. to poza,
będzie dłużej trwało.

nie zapalimy, zanim się wyprowadzi,
bo zostanie ślad. wygładza spodnie,
zabieram je.

klej musi być twardy, a zdjęcie
w ciemnym pokoju. to znaczy, że się udało.