Aleksandra Kasprzak – trzy wiersze

papa, gejowskie wiersze z Sant-Pitera

gdy robię magisterkę z rosyjskiego, wybucha wojna
już wiem: z tego nie będzie pracy
chowam fonemy płaczki przedniojęzykowe l do wyfukania lllolll
ten język to gorzka kapsułka w mordzie zainfekowanego trolla
zostawiam go
jak brudne majtki
w koszu na pranie

specjalna operacja pogrzebowa:
gdy spluwam блять
z domów ucieka milion ukraińskich rodzin

jak brudy zostają
koteczki
czy ktoś po nie wraca

sekcja zwłok

język wroga rozłożył się we mnie jak grzyb
sounds toxic: reluję ze zwłokami Kazimierza Jagiellończyka
kropidlak żółty wydzielił
rakotwórcze aflatoksyny
pół wieku później grzyb zabija piętnastu naukowców
było za gorąco jak tego lata gdy myślę o Achmatowej
pani z żabki łypie znad buły jak wyrzut sumienia:
muszę szukać ukraińskich kotów
one wiedzą że myślę do nich grażdanką
Федя Котик Гриша
prychają odwracają pyszczek

język miasta rodzinnego

dziewczyny błagam nie tańczcie z innymi dziewczynami
na studniówce to wygląda fatalnie mówi i to pączkuje
latami każde ściśnięcie wygląda fatalnie ta czułość
to wygląda fatalnie łóżko w wierszu
to wygląda nawet nie chujowo
bo nie ma go
we wsi przód tył przód tył
chodzę ukosem jak najebany Jelcyn w Waszyngtonie
w samych gaciach szukał pizzy
mówią że formuła queerowego cierpienia się wyczerpała
haha
i ja też